کد مطلب:162469 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:141

کمال الدین اصفهانی
اسماعیل بن جمال الدین محمد بن عبدالرزاق اصفهانی، ملقب به خلاق المعانی، او و پدرش هر دو در قصیده سرایی مشهورند. سبب شهرت او را به خلاق المعانی آن دانسته اند كه در شعر وی معانی دقیقه مضمر است كه بعد از چند نوبت مطالعه ظاهر می شود. از جمله ممدوحان او ركن الدین مسعود از آل صاعد اصفهان، جلال الدین منكبرنی خوارزمشاه، حسام الدین اردشیر از آل باوند و اتابك سعد بن زنگی هستند. وی دوره ی وحشتناك حمله ی مغول را درك كرد و به چشم خویش قتل عام مردم اصفهان را به دست مغولان به سال 633 ه.ق. دید و خود نیز دو سال بعد 635 ه.ق. به دست مغولی به قتل رسید. كمال الدین در آوردن معانی دقیق و باریك اندیشی مهارت دارد و در التزامات صعب و تقیید به آوردن مفاهیم مشكل، چیره دست است. دیوان او به طبع رسیده است. [1] .



این واقعه ی هایل جانسوز ببینید

وین حادثه ی صعب جگر سوز ببینید



بر باز ببینید ستم كردن گنجشك

بر شیر، شغالان شده پیروز ببینید



آن سلطنت و قاعده ی حكم كه دی بود

وین عجز و پریشانی امروز ببینید



از دود دل خلق درین ماتم خونبار

یك شهر پر از آتش دلسوز ببینید



ور عیسی یك روزه ندیدی كه سخن گفت

نقالی این طفل نوآموز ببینید



چون محرم رسید و عاشورا

خنده بر لب حرام باید كرد



وز پی ماتم حسین علی

گریه از ابر وام باید كرد



لعنت دشمنانش باید گفت

دوستداری تمام باید كرد






اگر كسی پسری را از آن تو بكشد

به عمر خویش ره لعنت رها نكنی



اگر كشنده ی فرزند مصطفی ست یزید

حدیث لعنت و نفرین او چرا نكنی؟



تو بر كشنده ی فرزند خون مكن لعنت

چو بر كشنده ی فرزند مصطفی نكنی





[1] خلاصه از فرهنگ معين.